Kimono

Kimono to tradycyjny strój japoński. W Katori używamy jego sportowej wersji, zwanej keikogi (稽古着). Kimon sportowych mamy wiele rodzajów, od kimon do karate (karategi) i Aikido lub Judo (aikidogi/judogi), które nie bardzo się nadają do treningu Katori, aż do tych przystosowanych do broni, z nieco krótszymi rękawami i dłuższymi połami (kendogi), których używa się w Kendo, Katori i podobnych szkołach.

Obi 帯

Obi to tradycyjny pas japoński. W Aikido używamy jego sportowej wersji, choć są szkoły używające (podobnie jak np. Iaido) jego szerokiej wersji klasycznej (kaku obi 角帯). Sportowe obi jest szerokości 4 5 cm a jego długość waha się od 240 do 300 cm. Dorośli adepci Aikido posiadający stopnie kyu noszą białe pasy , posiadacze stopni dan – czarne.
Dzieci noszą kolorowe pasy, zależnie od stopnia:

• Mokkyu (bez stopnia) – biały pas
• 14 kyu – biały pas z belką
• 13 kyu – biały pas z dwiema belkami obi
• 12 kyu – żółty pas
• 11 kyu – żółty pas z belką
• 10 kyu – pomarańczowy pas
• 9 kyu – pomarańczowy pas z belką
• 8 kyu – zielony pas
• 7 kyu – zielony pas z belką
• 6 kyu – niebieski pas
• 5 kyu – niebieski pas z belką
• 4 kyu – czerwony pas
• 3 kyu – czerwony pas z belką
• 2 kyu – brązowy pas
• 1 kyu – brązowy pas z belką

 Jak wiązać obi

Hakama 袴

Hakama to szerokie plisowane spodnie wywodzące się z tradycji samurajów. Hakamę nosi się od 2 kyu. Każda z plis hakamy ma znaczenie symboliczne:

• Jin (仁) – dobroć;
• Gi (義) – sprawiedliwość;
• Rei (礼) – uprzejmość;
• Chi (智 ) – mądrość i inteligencja;
• Shin (信) – szczerość i uczciwość;
• Chiugi (忠義) – lojalność;
• Meiyo (名誉) – szacunek.

Z powodu swej symboliki hakama otaczana jest szczególną troską. Po każdym treningu jest składana w szczególny sposób, by zachować kształt plisów oraz aby  nie gniotła się do następnego treningu. Pognieciona i pomięta hakama świadczy o ignorancji jej właściciela i nieposzanowaniu cnót samurajskich.

 Jak składać hakamę
 Jak wiązać hakamę

Bokken 木剣

Bokken to drewniany miecz japoński wyprofilowany w kształt japońskiego miecza katana. Umożliwia nam bezpieczny trening elementów szermierki japońskiej. Dodatkowymi elementami bokkenu, często w standardzie, jest garda na dłoń (tsuba) oraz mocująca ją gumka (dome).

Jo 杖

Jo to krótki kij japoński, długości około 130 cm.

Tanto 短刀

Tanto jest drewnianym nożem treningowym. Są to również sztylety japońskie o ostrzu kutym podobnie do mieczy katana. Tanto drewniane często jest profilowane na kształt ostrych tanto.

Iaito 居合刀

W treningu Katori używa się mieczy katana, a konkretniej iaito – treningowej wersji tego miecza. Używa się go do treningu form Iai. Miecz japoński jest poniekąd pierwowzorem treningowego bokken. Czasami na treningu można spotkać się z nazwami niektórych części miecza, obrazującymi szczegóły pewnej techniki. Oto kilka ciekawostek dla zainteresowanych mieczem japońskim.

Przede wszystkim japońskie miecze są elastyczną i niezwykle ostrą bronią, przez co nie wymagają ogromnej siły. Cięcie wykonywało się ostatnimi centymetrami ostrza (do 10cm), a do pchnięć używano kissaki. Oprócz kissaki, które stanowi wierzchołek ostrza, jest jeszcze kilka części miecza, które powinny być znane. Większość z nich znajduje się na rękojeści miecza, zwanej tsuka.

Ważne części miecza:

• Kashira – jest to ozdobna część miecza umieszczona u podstawy tsuka. na niej wiązany był oplot ito. Używana była również do uderzania w punkty witalne, najczęściej gardło, ganmen oraz splot;
• Ito – oplot na rękojeści miecza, najczęściej wiązany na skórze rekina lub płaszczki. Bawełniany, jedwabny lub skórzany, zapewniał pewny uchwyt na rękojeści i wygodę użytkowania;
• Menuki – ozdoba na rękojeści. na każdym mieczu są dwie, po obu stronach tsuka, z czego jedna z motywem wklęsłym (żeńska) a druga wypukłym (męska). W niektórych szkołach używane były do wyznaczania miejsca prawidłowego uchwytu miecza. Miały wypełniać wolną przestrzeń między dłonią a rękojeścią miecza, zapewniając dodatkową stabilizację. Niekiedy maskowały kołeczki mekugi;
• Mekugi – kołki mocujące trzpień (zwany nakago) w tsuka. Najczęściej są dwa, ale spotyka się miecze z jednym, jak i z trzema mekugi;
• Fuchi – bliźniacza ozdoba z kashira. Dystansuje tsubę od ito;
• Tsuba – garda miecza japońskiego. Najczęściej okrągła lub o obłych kształtach. Chroni palce przed ześlizgnięciem się sparowanego ostrza przeciwnika;
• Seppa – dwie płytki dystansujące tsubę od reszty miecza. Dzięki nim tsuba pewnie trzyma się między ostrzem a rękojeścią;
• Habaki – “klin” trzymający miecz w saya;
• Hamon – linia hartowania. Pozostałość po wysublimowanej metodzie kucia mieczy japońskich i zarazem ozdoba ostrza.

Niektóre pozostałe części miecza:

• Saya – pochwa miecza japońskiego. W tradycyjnej szermierce niezwykle ważny element, z uwagi na długość ostrza i jego kłopotliwe dobywanie (nuki) oraz chowanie (noto);
• Sageo – wstęga, którą wiąże się saya do pasa (najczęściej do pasów hakamy);
• Kurikata – pętla w saya, na której wiąże się sageo.